De elektrische
zaagmachine snerpt
al een poos
zijn gejank.
Dichterbij is
het geluid intenser, als hevige kiespijn
dringt het
bij mij binnen.
Staand achter
de hekken zie ik je neerstorten,
levend,
gezond en zuurstof gevend.
Waarom jij?
Zo gevend. Zo mooi.
Dit omzagen van je, brr, is
volkomen onverwacht.
Dit omzagen van je, brr, is
volkomen onverwacht.
De andere bomen
staan er stil bij, zoals altijd
de wortels
diep in de aarde
vormen zij-
nog steeds- een netwerk met je
de jouwe.
Vertakkingen
die eruit zien als longen. Bijzonder.
Zonder jou
is er minder zuurstof.
De wilg waarover ik schrijf staat op de foto achter de voorste boom. Nu staat zij er niet meer. |
De anderen
staan erbij, stil zoals altijd
reikend naar
de hemel hoog,
vertellen zij
hun verhalen aan hen
die willen
luisteren.
Jouw takken
worden apart gehouden
om
om te buigen
tot een tipi
waarin
kinderen zullen spelen.